Παραμονές Χριστουγέννων, εδώ και χρόνια, περνούν από πόρτα σε πόρτα υπάλληλοι καθαριότητας του Δήμου και ζητούν μια μικρή οικονομική ενίσχυση. Με μεγάλη χαρά τσοντάρω γιατί γνωρίζω κι εγώ όπως όλοι μας ότι η δουλειά στα απορριμματοφόρα, όταν μαζεύουν τις βρωμιές μας τα ξημερώματα, είναι κοπιαστική, ανθυγιεινή και - για κάποιους ηλίθιους από εμάς - κοινωνικά απαξιωμένη. Ταυτόχρονα όμως δεν αγνοώ πως πρώτο μέλημα των υπαλλήλων καθαριότητας είναι η μετάθεσή τους σε άλλο τομέα και κάνουν γι’ αυτό ό,τι μπορούν ή μάλλον το μόνο που μπορούν. Πιέζουν τις κομματικές δημοτικές παρατάξεις, που βεβαίως δεν θέλουν και πολλά παρακάλια για ρουσφέτια.
Εδώ είμαστε λοιπόν. Οι υπάλληλοι καθαριότητας μεταμορφώνονταν σε κλητήρες και κηπουρούς. Όσο για την αποκομιδή των σκουπιδιών η λύση είχε βρεθεί και ήταν απλή: νέες προσλήψεις. Το έργο παίχτηκε πολλές φορές με αποτέλεσμα τα οικονομικά των Δήμων να τιναχτούν στον αέρα και οι δήμαρχοι να ζητούν όλο και περισσότερα χρήματα από την κεντρική διοίκηση αφού «δεν έβγαιναν πέρα».
